Menneskets del

Kari Hotakainen: Menneskets del

Nå har eg lese ei snodig bok. Denne boka er veldig finsk, eg veit ikkje kva adjektiv som elles er dekkande. Dersom eg skal prøva å skildra ho, må det bli noko slikt som humoristisk, rar, tragisk, samfunnskritisk.

Salme Malmikunna møter ein forfattar på ei messe. Forfattaren slit med skrivesperre og treng ei god historie. Han oppdagar at Salme er ein dyktig forteljar og tilbyr henne pengar for livshistoria hennar. Salme treng pengar og går med på dette. Etter kvart får me innsyn i livet til heile familien, mannen og dei tre barna til Salme. Me forstår gradvis at noko alvorleg har hendt som har påverka heile familien og dette har noko med kvifor ho treng desse pengane så sårt at ho vil utlevera seg sjølv.

Eg fekk aldri heilt tak på kronologien i denne romanen, men til slutt oppdagar me den store samanhengen, så om noko kjem litt hulter til bulter, slik det ofte gjer når eit menneske fortel, så er rådet mitt å ikkje henga seg opp i tidsperpektiva undervegs i lesinga. Skrivemåten er òg særeigen på ein annan måte. Då eg las dei første sidene, kjendest det som om eg høyrde «jabbinga» til Salme, og eg tenkte at dette får eg gnagsår i øyrene av. Språket er altså svært munnleg, særleg i starten, eller så var det bare det at eg blei van med stilen etter kvart, for utover i boka opplevde eg ikkje språket som noko problem.

Boka er på 271 sider.

Les gjerne òg omtalen på http://www.nrk.no/nyheter/kultur/litteratur/1.7817422

Anne