Tusen ulevde liv

Tomas Sjödin: Tusen ulevde liv

Sjödin er ein forfattar som har skrive mange bøker om det kristne livet, ikkje minst om det å vera kristen i møte med sorg og smerte. Eg var difor litt spent på koss han klarte seg over i romansjangeren. Og konklusjonen min er nok litt slik både og.

Boka handlar om pastor Bengt Erikson som «rømmer» frå kyrkjelyden sin. Etter at kona døydde har han slite meir og meir og nådd det punktet der noko må skje, noko må bli endra. Denne hemmelege ferien han nå tar, der han har tenkt å vera aleine og blant anna skriva, er noko han kjenner på som nærast livsnødvendig.

Så går det slik det ofte går, nemleg ikkje heilt etter planen, men i dette tilfellet faktisk i positiv retning. Sjølve romanforteljinga, ramma rundt, er på mange måtar heilt grei med humoristiske og varme skildringar, men ho forsvinn litt i forfattarens store og eigentlege prosjekt: å skriva om Birger Norman og livsvisdommen i forfattarskapen hans. Dette blir etter mi meining same fella som mange «kristne» romanforfattarar går i. Det teologiske prosjektet blir så viktig at det stel historia. Kvifor ikkje heller gi ut ei fagbok?

Norman sine tankar er sitert på svensk og er i tillegg av eit slag som krev tid og mogning. Eg tykte mykje var bra og interessant, men i romanform  tykte eg dette blei litt tungt. Dette går på forventningar ein har til ei bok. Eg sette meg ned for å lesa ei roman, men burde hatt tid og ro på meg som om eg las ei oppbyggeleg bok. Difor må du setja av tid dersom du skal lesa denne boka, då er det mykje godt innhald å få med seg. Men er du ute etter ei god roman, så vel heller ei anna bok.

Språkleg er boka god samanlikna med andre bøker i same sjanger.

Anne