mandag 30. april 2012

Salamandergåten


Jørn Lier Horst: Salamandergåten

Denne boka kom inn på fredag og er starten på ein ny krimserie: Clue-serien. Eg har lese boka i helga og kan veldig gjerne anbefala boka til den yngste elevgruppa her på Tryggheim. Dersom eg skal samanlikna denne boka med annan kjent litteratur, må det bli kunstdetektivbøkene til Bjørn Sortland. Men der Sortland gir oss ei innføring i kunst parallelt med historia, får me her små filosofidrypp. Filosofidryppa glir fint inn i forteljinga og gjer på ingen måte boka tung eller vanskeleg. I staden får ein litt å tenkja på. Eit spørsmål som gjengen snakkar om er: Er det galt å gjera noko som ikkje er lov dersom det kan føra til noko bra?

Så til sjølve handlinga: Cecilie er dottera til hotelldirektøren på staden og finn ein morgon ein død mann på stranda. Kven var han? Kva har hendt? Saman med Leo, Une og hunden Egon, (førebokstavane blir då CLUE), prøver ho å finna svar på dette. Medlemmene i denne gjengen er både nysgjerrige, handlekraftige og fornuftige, men kan bli noko dumdristige. Til saman fører dette dei inn i ei spennande etterforsking der motet etter kvart kanskje overgår evna.

I motsetnad til mange ungdomsbøker, har desse barna eit godt forhold til foreldra sine, sjølv om dei nok meiner at foreldre ikkje har godt av å veta alt. Av ulike grunnar ser det ut til at alle tre lever bare med ein av foreldra, så det er ikkje feilfrie eller perfekte foreldre og familieforhold det er snakk om. Denne gjengen har heller ikkje overnaturlege evner, eller er rå og kul. Cecilie, Une og Leo er tøffe fordi dei er aktive og dyktige.

Boka er godt skriven. Kvart kapittel sluttar på ein måte som gjer at me lurer på kva som skjer vidare, såkalla «cliffhanger». Heilt mot slutten får me òg ein uløyst tråd, som dreg oss vidare mot neste bok i serien: Maltesergåten. Første kapittel i neste bok, er tatt med til slutt. Dersom eg skal seia noko negativt om skrivemåten, må det vera at det i starten blei vel mykje fokus på å få alt på plass, ikkje minst blei eg litt lei av å lesa alle detaljane om koss personane ser ut. Men når denne «presentasjonsrunden» er over, tar boka seg opp.

Boka har relativt stor skrift og er på 142 sider. I tillegg har me fått henne inn som lydbok.
Anne

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar