Jørn Lier
Horst: Salamandergåten
Denne boka kom inn på fredag og er starten på ein ny krimserie:
Clue-serien. Eg har lese boka i helga og kan veldig gjerne anbefala boka til
den yngste elevgruppa her på Tryggheim. Dersom eg skal samanlikna denne boka
med annan kjent litteratur, må det bli kunstdetektivbøkene til Bjørn Sortland.
Men der Sortland gir oss ei innføring i kunst parallelt med historia, får me
her små filosofidrypp. Filosofidryppa glir fint inn i forteljinga og gjer på
ingen måte boka tung eller vanskeleg. I staden får ein litt å tenkja på. Eit
spørsmål som gjengen snakkar om er: Er det galt å gjera noko som ikkje er lov
dersom det kan føra til noko bra?
Så til sjølve handlinga: Cecilie er dottera til
hotelldirektøren på staden og finn ein morgon ein død mann på stranda. Kven var
han? Kva har hendt? Saman med Leo, Une og hunden Egon, (førebokstavane blir då
CLUE), prøver ho å finna svar på dette. Medlemmene i denne gjengen er både
nysgjerrige, handlekraftige og fornuftige, men kan bli noko dumdristige. Til
saman fører dette dei inn i ei spennande etterforsking der motet etter kvart
kanskje overgår evna.
I motsetnad til mange ungdomsbøker, har desse barna eit godt
forhold til foreldra sine, sjølv om dei nok meiner at foreldre ikkje har godt av
å veta alt. Av ulike grunnar ser det ut til at alle tre lever bare med ein av
foreldra, så det er ikkje feilfrie eller perfekte foreldre og familieforhold
det er snakk om. Denne gjengen har heller ikkje overnaturlege evner, eller er
rå og kul. Cecilie, Une og Leo er tøffe fordi dei er aktive og dyktige.
Boka er godt skriven. Kvart kapittel sluttar på ein måte som
gjer at me lurer på kva som skjer vidare, såkalla «cliffhanger». Heilt mot
slutten får me òg ein uløyst tråd, som dreg oss vidare mot neste bok i serien: Maltesergåten. Første kapittel i neste
bok, er tatt med til slutt. Dersom eg skal seia noko negativt om skrivemåten,
må det vera at det i starten blei vel mykje fokus på å få alt på plass, ikkje
minst blei eg litt lei av å lesa alle detaljane om koss personane ser ut. Men
når denne «presentasjonsrunden» er over, tar boka seg opp.
Boka har relativt stor skrift og er på 142 sider. I tillegg har me fått henne inn som lydbok.
Anne
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar