Tegn

Anne Ch. Østby: Tegn

Sofie er ei jente på 14 år som spelar fotball, går på skule, sit barnevakt og er forelska. Alt dette er jo ganske vanleg. Det som er vanskeleg i livet hennar, er at broren, Espen, er blitt så rar. Eller har han kanskje alltid vore litt spesiell? Iallfall ser Sofie at ikkje alt er som det skal vera, men kven kan ho seia dette til? Kven kan hjelpa? Me får òg innsyn i Espen sine tankar og forstår at han er i ei heilt anna verkelegheit inne i hovudet sitt enn det som er den vanlege verda.

I tillegg blir me presenterte for 2-3 andre ungdommar som òg slit med eitt eller anna. Det blir etter mi meining litt mykje å halda styr på, og problema til desse andre ungdommane blir på mange måtar bare tidtrøyte. Kan henda er dette tatt med for å gi ei skildring av at ungdommar er overlatt til seg sjølv utan nokon å gå til. For det er nettopp dette som skjer i boka. Dei vaksne er passive og fjerne og ikkje aktuelle samtalepartnarar for ungdommane som slit. Det er jo ikkje så uvanleg i ungdomsbøker å framstilla vaksne som ubrukelege og fjerne, men eg tykkjer dette blir i overkant.

Boka er likevel engasjerande og hovudforteljinga, altså den om Sofie og Espen, er fin og tar i tillegg opp eit vanskeleg tema. Kva når nokon rundt deg blir «sjuk i hovudet»?

Forfattaren skildrar i tillegg jentefotballmiljø og gutefotballmiljø og forskjellen i ressursar og haldningar mellom desse. Blant anna er språket til gutetrenaren og fotballgutane  råare og inneheld ein del banning.

Boka er på 187 sider.

Anne