Et brustent halleluja

Tomas Sjödin: Et brustent halleluja

Ein noko uvanleg tittel, som iallfall gjorde meg interessert i denne boka. Sjödin presenterer her eit djupare innhald i ordet halleluja enn det eg har lagt i dette ordet frå før. Eg likar bøker som kan fornye og gi meg noko å tenkja vidare på. Det gjorde denne boka.

Elles kan ein vel seia at boka spring ut av to personlege erfaringar. Sjödin har nett mista sitt andre barn i sjukdom og han har ei sterk oppleving ein sundag han er ute i byen og høyrer kyrkjeklokkene ringa. Kvifor blir han så sterkt bevega av kyrkjeklokkene? Kva skjedde? Dette vil han finna ut av. Boka blir difor òg ei bok om kyrkjeklokker, men der dette blir flette inn i og brukt som illustrasjonar på det kristne livet. Sjølvsagt har boka òg med seg den mørke klangbotn etter å ha mista to barn, men boka er ikkje dvelande ved sorg og sakn, men gir meir tankar om det å leva det kristne livet, midt i både det gode og vonde som livet kan by på.

Eg er nok innimellom ikkje heilt med på fascinasjonen og interessa for kyrkjeklokker, men boka har andre sider som absolutt gjer ho verdt å lesa. Sjødin skriv i tillegg lett og godt.

Anne