Himmelen er på or'ntlig

Todd Burpo: Himmelen er på or’ntli

I utgangspunktet var eg svært skeptisk til denne boka. Eg hadde lese to ganske negative omtalar om boka frå før, i tillegg til at eg nok tykte dette høyrdest ut som ei amerikansk sensasjonsbok. Kva gjorde at eg likevel gjekk i gong med denne boka? Jo, fleire ungdommar var interesserte i å lesa ho, og dei anbefalte henne til andre etterpå. Dette var ungdom heilt ned i ungdomsskulealder. Kva er det med denne boka, tenkte eg?

Burpo, som er prest i ei metodistkyrkje, skriv her om sonen på fire år. Guten blei alvorleg sjuk, dei trudde dei kom til å mista han, men han overlevde. I tida etter begynte Colton, som guten heiter, å fortelja om himmelen. Det er desse glimta frå himmelen som er poenget med boka, men faren skriv òg om korleis det var for familien då Colton blei sjuk, om forbøn, om undringa over alt dei fekk høyra og han prøver å trekkja parallellar mellom det guten har sett og det som står i Bibelen om himmelen.

Ein må lesa boka som det ho er; eit vitnesbyrd frå eit barn og ein far. Me får ikkje ei samanhengande teologisk utgreiing om livet etter døden. Men dette var ei bok det var godt å lesa, så eg forstår ungdommane som skrytte av ho. Her får ein ikkje minst eit bilete av ein uendeleg kjærleg Gud, ein får sjå at Gud lyttar òg til dei fortvila klageropa og himmelen blir skildra på ein enkel måte som ein god og trygg stad der ein møter både Jesus og sine eigne igjen. På denne måten gir boka trøst til alle som har mista nokon, også dei som har mista barn dei ikkje fekk lov å bli kjende med.

I vår kristne kvardag er kanskje tanken på og forkynninga om himmelen blitt litt borte. Denne boka er med på å setja fokus på himmelen igjen, det trur eg me treng.

Himmelen er på or’ntlig er på 178 sider og har eit enkelt og forståeleg språk. I forhold til mange andre bøker i denne kategorien, er ho relativt godt skriven.

Anne