Karitas

Baldursdóttir, Kristín Marja: Karitas

 Denne boka blei nominert til Nordisk Råds Litteraturpris i 2006, men kom ut på norsk nå i år. Boka handlar om Karitas, hennar oppvekst og liv frå 1915-1939 på Island. Karitas har eit kunstnarsinn, det forstår dei næraste rundt henne, men vilkåra for å dyrka denne evna, er ikkje den beste i miljøet ho veks opp. Mora er blitt enke og har seks barn. Ho set likevel si æra i at alle barna skal få ei utdanning, men kva skal det bli av Karitas? Karitas sjølv blir dregen mellom kjærleik og ansvar for familie på eine sida og kunsten på den andre. Boka inneheld òg mange skildringar av arbeidet og livet på Island i dette tidsrommet.

Boka er skriven i  ein slags sagastil. Det blir dvelt lite med kjensleskildringar, men me forstår mykje av det som skjer gjennom korte kommentarar og til dels sterke handlingar. Nokre kapittel er svært korte og nærast skrive som poesi, her er det Karitas som får formulera seg som den kunstnaren ho er. Eg tykkjer boka er svært god språkleg.

Steinar Sivertsen har bokmelding av Karitas i Stavanger Aftenblad 30.07.12, og eg siterer: «Fattigdom, slit og brå død, hjertes uregjerlige, kronglete tilstander, savn og svik og mørkt begjær, stor lykke og dyp sorg – her fins en rekke symbolske ledemotiv, knallsterke enkeltscener og mye av den (melo)dramatikken mange såkalte «vanlige» lesere øsnker å finne i ein episk skillingsvise av det underholdende slaget, skulle jeg tro. Så derfor: Anbefales»

Eit lite tips som eg sjølv fekk før eg skulle gå i gong med boka: Ikkje les bak på omslaget, for der blir det røpt litt vel mykje av handlinga, noko som tar vekk ein del av spenninga i boka.

Boka er på 464 sider, men desse går fort å lesa.

Anne