Det dyrebare

Linn Ullmann: Det dyrebare

Denne boka les eg på slutten av sommaren, og det gjorde nok leseopplevinga spesiell. Boka handlar om familien Dreyer Brodal; faren Jon Dreyer, mora Siri Dreyer-Brodal, barna Liv og Alma, mormora Jenny og om barnepassaren Mille, som blir borte. Dette blir både ei slags familiekrønike og ei bok om den forsvunne jenta. Å lesa om Mille samtidig med «Sigrid-saka», gjorde inntrykk. Ein får innsyn i koss forsvinninga pregar personane rundt.

 Samtidig handlar «Det dyrebare» om familierelasjonar. Personane er svært godt skildra. Dei er kompliserte, ingen er bare god eller bare vond, men hemmeleghald og dårleg kommunikasjon påverkar forholda dei har til kvarandre.

 «Det dyrebare» er skrive på ein litt pratande måte, med innskotne setningar og forklaringar i parentes. Men Ullmann sitt språk er ikkje lettvindt, eg opplever at her ligg mykje mellom linjene. Eit eksempel er Jon Dreyer som skildrar mange jenter/damer på same måte. Er det ein samanheng mellom dette og skrivesperra han har som forfattar?

Etter mi meining er dette ei veldig god bok, og dei 390 sidene går fort unna.

Anne