Hunger

Harald Rosenløw Eeg: Hunger

Endeleg blir det omtale av ei ungdomsbok igjen! Bak på omslaget står det:» En uhyggelig kjærlighetshistorie». Eg kan skrive under på at boka gir ei uhyggeleg stemning, men tykkjer ikkje dette er ei typisk kjærleikshistorie. Eg er heller ikkje sikker på at eg forstod alt i denne boka, men det skal ein vel kanskje ikkje alltid gjera. Då eg las boka tenkte eg: Er det hovudpersonen, Marius,  eller verda som er gal?

Marius bur i Tønsberg saman med mor, far og broren Sven. Broren har «stått opp frå dei døde». Han har altså vore alvorleg sjuk, men er blitt frisk igjen. Sven har fått mykje merksemd og mange gåver på grunn av sjukdommen medan Marius heime blir oversett og ute blir sett rart på som «broren til sjuke Sven». Det verkar ikkje som om Marius har venner før det flyttar inn ein gut i naboleilegheita, Kai. Kai og Marius leikar i ei fantasiverd, men blir leiken etter kvart verkelegheit?

Etter kvart blir foreldra skilde og det blir bestemt at Marius blir med mora. Det går heller ikkje så bra med han på den nye staden, så han bestemmer seg for å reisa tilbake til faren i Tønsberg. I mellomtida har faren blitt ein sjølvopptatt helse- og handlefrik. Marius prøver å rydda opp i det som blei vanskeleg før han reiste, og går i gang med friskt mot. Ein lærar prøver å hjelpa han, men leikar sjølv terapeut i staden for å senda Marius vidare i systemet.

Boka vekslar mellom å skriva om Nå og Da. Det er ei ganske sår bok som kanskje i første rekkje handlar om å ikkje bli sett. Likevel tykkjer eg denne boka hamnar i same grøfta som mange ungdomsbøker : foreldre og lærarar er hjelpelause, heilt utan sunn fornuft og sjølvopptatte.  Eg håpar jo i det lengste at denne stereotypien ikkje stemmer heilt på oss?

«Hunger» blei nominert til Brageprisen for beste ungdomsroman i 2012. Her er grunngjevinga frå juryen:

"Harald Rosenløw Eeg har skrevet en medrivende psykologisk thriller. Marius kommer tilbake til Tønsberg etter å ha vært borte en stund. Hva har skjedd? Eller har det egentlig skjedd noe? Hva er sant og hva er bare fantasier i Marius sitt hode? Dette er historien om en ung gutt og hans verden som er i ferd med å falle fra hverandre. Gjennom et intenst språk kommer vi tett på Marius og hans sinn, men Hunger gir ingen svar. Den provoserer med sin åpenhet, men trigger samtidig til diskusjon. God litteratur engasjerer, forfører og stiller spørsmål. Hunger er en slik bok."

Les gjerne òg omtalane under:

http://www.nrk.no/nyheter/kultur/litteratur/1.8372151

http://www.dagbladet.no/2012/10/28/kultur/bok/litteratur/litteraturanmeldelser/anmeldelser/24077701/

Anne

 

Extremely loud and incredibly close

Jonathan Safran Foer: Extremely loud and incredibly close

 

Hendingane i denne boka foregår i storbyen New York. Det er Oskar som er hovudpersonen, ein gut på åtte eller ni år som mista faren sin i terrorhandlingane 11. september 2001. I ettertid har Oskar slite og han bruker metaforar som "wear heavy boots" og "white clothes" for å skildre korleis han har det, men på andre område er han ein unormal, oppvakt gut, og eg vil seie at han er ei miniatyrform for rektor Humlesnurr i Harry Potter. Oskar skriv brev til Stephen Hawking utan særleg hell (og alle svara er like). Han skriv brev til andre og spør om å få vere assistenten deira i diverse forsking, og han finn opp diverse nye ting før han sovnar. I tillegg er han glad i å snakke fransk og lese i faktabøker om forskjellige rare fenomen. Oskar er ateist, men han er òg i mot banning, noko som kan gi utruleg mange rare ord når han er sint. 

 

Plottet i boka dreier seg om ein nøkkel Oskar fann i faren sine saker, og det går ikkje lenge før han knyter etternamnet Black opp til nøkkelen. Nå er det likevel slik at det i New York er 162 millionar stader der denne nøkkelen kan passe, men "heldigvis" er det bare 417 personar i byen som heiter Black til etternamn. Kvar søndag reiser Oskar ut på eventyr for å snakke med alle personane med Black som etternamn, og etter kvart får han seg òg ein medhjelpar.

 

Parallelt med historia om Oskar får me følgje bestemora, mora til faren, og den lenge sakna bestefaren til Oskar. Begge skriv brev og dagbok om tidligare hendingar, bestemora til Oskar og bestefaren til faren til Oskar. Dette gjer at lesaren heile tida sit med litt meir informasjon enn hovudpersonane. Boka er fenomenal og plottet er fantastisk. Eg plar å seie at hadde eg vore ti år yngre hadde eg vore forelska i denne guten. Trass i at faren er død, er han på mange måtar livsglad, sjølv om han er ein pessimist. Boka er kjempebra skriven, og den manglar faktisk ein del avsnitt, men det gir ein effekt som gjer at me forstår meir korleis samtalar utspelar seg. 

Det er òg heile sider med teikningar eller bilete i boka, så for dei som liker dette, kan dette vere ei morosam, men bra bok.

 

Bare sånn heilt til slutt, slik ser standarsvaret ut som Oskar får tilbake fire gonger frå Stephen Hawking

Thank you for your letter. Because of the large
volume of mail I receive, I am unable to write
personal responses. Nevertheless, know that I
read and save every letter, with the hope of one
day being able to give each the proper answer it
deserves. Until that day,
Most sincerely,
Stephen Hawking

 

Men til slutt...

 

Mai Lene