Forestillinger om et hjem

Linn Rottem: Forstillinger om et hjem

Dette var ei ubehageleg bok å lesa. Ikkje fordi det er så mykje fælt i ho eigentleg, men fordi boka får tydeleg fram at ein kan meina det godt, men gjera skade likevel.

I boka møter me ein liten familie, Hallvard som er skodespelar, Sara som er forlagsredaktør og 15 år gamle Agnes. Forteljarstemma byter på å ligga hjå Hallvard og Agnes. Sara kjem ut for ei ulukke og blir svært skada, så skada at lite tyder på at ho nokon gong blir seg sjølv igjen. Det er òg tvil om kor mykje ho får med seg av det som skjer rundt henne. Slik sett blir ho utan stemme.

 Hallvard bestemmer likevel at Sara skal flytta heim, ho skal vera ein del av familien fortsatt. Han prøver å ta dei rette vala. Men er dette dei rette vala? Dottera Agnes meiner òg dette er det beste, eller gjer ho det? Me kjem altså nær innpå far og dotter. Det er ikkje alltid det er like god samanheng mellom det dei seier og gjer og det dei eigentleg meiner. Forestillinger om et hjem blir difor ei bok som skildrar tankar ein gjer seg  om kva andre meiner og forventar, men ei «forestilling» er ikkje alltid rett.

Sjølv om eg i starten skriv at dette er ei ubehageleg bok, tykte eg det var ei god bok. Dette er faktisk ein situasjon som ein familie kan komma oppi, og boka gir difor eit realistisk bileta av dei dilemma dette kan gi.

Boka går raskt å lesa, 233 sider.

Anne

Jeg nekter

Per Petterson: Jeg nekter

Jim og Tommy har vore venner heile oppveksten. Dei er ulike som personar og har ulik bakgrunn, men veit likevel at dei alltid har einannan. Ei hending i slutten av tenåra endrar totalt på dette. Jim begynner å stilla seg spørsmålet om han held mål som venn? Må ein fortena vennskap?

Etter å ha levd utan kontakt i 35 år, møtest dei igjen i eit kort glimt. Boka startar med dette møtet, og me får livet deira i tilbakeblikk, samtidig som me ser at dette møtet får begge til å begynna å tenkja over livet her og nå.

Tematikken i boka er kanskje ikkje så original, men spørsmåla boka stiller til oss lesarar, hevar henne over bøker flest. I tillegg er språket uvanleg godt. Dette er ei av ei beste bøkene eg har lese på lenge.

Anne

Hyperpubertet

Vera Michaelsen: Hyperpubertet

Likar du å lesa om dumme foreldre, fjortis-jenter, uklok mobilbruk og kjendishysteri? Ja, då er dette boka for deg. Men mest av alt handlar boka om Camilla som ikkje er kommen særleg langt i puberteten, men som plutseleg opplever at alt skjer på ein gong og i giganttempo. Ja, rett og slett blir dette så unormalt at ho blir kjendis mot sin vilje.

Midt i alt strevar Camilla med forholdet til venner og med å finna seg sjølv. Kven er ho midt oppi alt som skjer med kroppen hennar og i alt virvaret som ho brått står i? Dette høyrest kanskje noko traurig ut, men det er det ikkje. Dette er ei underhaldande og morosam bok, lettlesen og godt skriven, men med ein viktig bodskap.

Og sist, men ikkje minst: Endeleg ei ungdomsbok der læraren er eit fornuftig menneske. Det tykte sjølvsagt eg  var eit pluss.

Anne